نوسنده: لئو تولستوی
نویسنده: لئو تولستوی ترجمه ادبیات جهان و داستان های کودک به زبان بلوچی بسیار محدود است. داستان «کوسه » داستانی است که توسط لئو تولستوی نوشته شده است و کریم بلوچ ان رابه بلوچی ترجمه کرده است و تلاشیست برای معرفی داستان‌های محبوب کودکانه جهانی به خوانندگان بلوچ .
کشتی ما در سواحل آفریقا لنگر انداخته بود. روز خوبی بود، با نسیم تازه ای که از دریا می وزید. اما به سمت غروب هوا تغییر کرد: خفه شد و گویی از یک اجاق آب شده، هوای گرم صحرا به ما می‌وزید.
قبل از غروب آفتاب، کاپیتان روی عرشه رفت و فریاد زد: "شنا!"
و در یک دقیقه ملوانان به داخل آب پریدند، بادبان را در آب فرود آوردند و آن را بستند و در بادبان غسل کردند
دو پسر در کشتی با ما بودند. پسرها اولین کسانی بودند که به داخل آب پریدند، اما در بادبان تنگ بودند و تصمیم گرفتند در یک مسابقه در دریاهای آزاد شنا کنند. هر دو مانند مارمولک در آب دراز شدند و با تمام قوا تا جایی که بشکه ای بالای لنگر بود شنا کردند. یک پسر ابتدا از رفیقش پیشی گرفت، اما بعد شروع به عقب ماندن کرد. پدر پسر که یک توپخانه قدیمی بود، روی عرشه ایستاد و پسرش را تحسین کرد. وقتی پسر شروع به عقب ماندن کرد، پدر به او فریاد زد: تسلیم نشو!!
ناگهان یک نفر از روی عرشه فریاد زد: "کوسه!"
و همه ما پشت یک هیولای دریایی را در آب دیدیم. کوسه مستقیم به سمت پسرها شنا کرد. بازگشت! بازگشت! برگرد! کوسه! فریاد زد توپچی اما
بچه ها صدای او را نشنیدند، شنا کردند، خندیدند و حتی شادتر و بلندتر از قبل فریاد زدند.
توپچی رنگ پریده مثل ملحفه بدون حرکت به بچه ها نگاه کرد.
ملوانان قایق را پایین آوردند، به داخل آن هجوم بردند و در حالی که پاروها را خم کردند، با تمام قدرت به سمت پسرها هجوم آوردند. اما زمانی که کوسه بیش از بیست قدم فاصله نداشت، هنوز از آنها دور بودند. پسرها در ابتدا چیزی را که برای آنها فریاد زده می شد نشنیدند و کوسه را ندیدند. اما بعد یکی از آنها به عقب نگاه کرد، و همه ما صدای جیغ نافذی شنیدیم و پسرها در جهات مختلف شنا کردند.
به نظر می رسید که این جیغ توپچی را بیدار کرد. بلند شد و به طرف توپ ها دوید. صندوق عقبش را چرخاند، روی توپ دراز کشید، نشانه گرفت و فیوز را گرفت.
صدای تیری بلند شد و دیدیم توپچی نزدیک توپ افتاده و صورتش را با دستانش پوشانده است. چه بر سر کوسه و پسرها آمد که ندیدیم، چون یک لحظه دود چشمانمان را کدر کرد.
اما وقتی دود روی آب پراکنده شد، ابتدا زمزمه آرامی از هر طرف شنیده شد، سپس این زمزمه شدیدتر شد و در نهایت فریاد بلند و شادی از هر طرف شنیده شد.
توپخانه پیر صورتش را باز کرد، بلند شد و به دریا نگاه کرد.
شکم زرد یک کوسه مرده روی امواج تکان می خورد. بعد از چند دقیقه قایق به سمت پسرها رفت و آنها را به کشتی آورد. توپچی به خودش اجازه لبخندی داد.
