نئیمتُلاه گچکی
اِنگریزیءِ رَجانکار: ه. سبزل
"اُف، منی واجهێن هُدا! من چۆن کنان؟ من پرچا چۆ بێوَس بوتان. وسُن هست، بله بێوَس آن. کسُن هَست، بله بێکَس آن. اُفّ ، کسّے نێست که پادانُن بِپِرِنچیت، بله دگرے پرچا په من بکنت؟ آدمی مِهر بێگواه اِنت. بابی! دِگر دِگر اَنت، وتی جان و جگر اَنت، بله وتی؟ دپُن سِنگا بِلگَّات اگن بگوَشان وتی اُن نێست. بَچّ منا هُدایا داتگ، گنج اِنت، گڑا چۆن منا وس نێست، چۆن منا کَس نێست؟ اَبئّو، مباتان بابی په شما. بله او منی هُدا! منی گُناه چے اِنت؟ کَسُن هست، بله دَپُن مَکِسکا پُرْ اِنت.
منَ زانان. منی بدبَهتی هما رۆچا آتک که مزار چه من پێش شُت، اگن نه من په اے هالا نبوتگ اتان. بله منَ نگوَشان که مُرتگ. آییارا من په کُجام رۆچان وتی شَکلّلێن شیر مێچێنتگ اَنت؟ نێمشَپی پاسان دلسهڑێن لۆلی په کُجام ساهتا آییارا داتگ اَنت. آ زندگ اِنت. آییۓ مۆتکۓ بدلا من هالۆ کرت. مهلوکا منا مَلنڈ کرت. من وتی دست چه آییۓ زَگرێن هۆنان چۆ هِنْیا لۆجِتنت. منی دلَ چُشیت، بله دُژمنانی دل سارت بوت. آ نمیران اِنت. تانکه گواڑگۓ سُهرێن پُلّ سرَپنت و سُهرێن گلابۓ پُلّ گمرَ کننت، منی مزاربیمّێن مزار زندگ انت.
اُفّ، گمدار! په تئو مباتان. دُزمنان آسے کَپات. آشۆپێا سر و چێر باتنت که منا بێوس و بێکَسِش کرت. بَدواهانی دنتان در بیایاتنت که گوشنت لَگۆر بوتۓ، بابی! زانتت، زانَنت که مرد په گێگ. تئیی دَرانمُلکی منا درد اِنت، بله دلا جزم آن که بێرگیری آسے، دلا سارت نبوتگ، نبیت. منی زردۓ زرابێن واهگ اِنت که گمۓ گرمێن گوات تئیی دێما مَکشّات و سُهبی نۆدِت سرا بِشَنزاتنت.
بله جنگیان! تئو پرچا چۆ سردمهر اے؟ اُفّ، دلُن درَ کئیت. منَ نگواشان، بدواهَ گوَشنت که تئو سردمهر بوتگۓ. من سدّک آن که تئو هما تئو اۓ. هۆن چَکێن چمّ تئیی بێمهر نه اَنت. گرم و جلان، گٹّ و گَران تئیی هشکێن لُنٹ منی دلا اشکرے پِر دارنت. آهِرّێن گواهران تئیی بێپۆشاکێن جانۓ یات منی دلا کارچے جننت. بله دلگران مبۓ. منی سر بُرز اِنت. بێوس آن، چَمّجهل نه آن. اگن کۆٹۆیی واجهے نه اۓ، کۆٹۆیی واجهێۓ بندیگ وَه نه اۓ.
نسیب! تئو منی چمّ کۆر کُرتنت. بهتُن کمّ اِنت که منی نسیب بند اِنت. منَ زانان که تئو شێری بَشبشَ ورۓ. تئیی زِردۓ بێتئوارێن نِهَردگ، زانان کۆٹ و کَلاتانَ جمبێننت، بله شالا کئیت هما رۆچ. بله یا نسیب. اَفّ، کسے هست منا کمّے آپ دپا بدنت؟ کسے هست که منی سرا کمّے چِست بکنت؟ دمُن پَشت کپت.
اه سردو! سردو! گارۆٹ! منی دم بند بوت. اُبّڑَۓ بابی، منی دم. او سردو! تئو واب اۓ؟ گریب! کمّے هۆش کن. منی جَنڈێن جامگ لێٹتگ. تُنُّن بِلّی کُشیت، بله بێپردگ مبان، نامهرمُن چارگا اَنت. اۆدا بچار، درستانی چمّ سکّ انت. او بابی، مباتان. اُفّ، منی شرّێن هدا! نزانان چۆن کنان. او سردو! اۆهِ تئو، تئو مناتۓ یا من مباتان. بله تئو، تئو، هاۓ، منی ساه، من مباتان په تئو بابی، مزار جان! تئو کجا اۓ؟ جنگیان! پُلنگان هئیال کن. گموار! گۆن براتان همِرد باتۓ.”
اے گراناز اَت که دێمِ وت پڑگا اَت. برے هُش و برے بێهۆش. هپت شپ و هپت رۆچ اَت که گراناز په اے هالا اَت، بێکسا کپتگ اَت.
آ وهدا که آییۓ رۆچ اتنت. بهتی برجاه اَت، نسیبی همراه اَت. ا بزنازێن زالے اَت. وتی جنۆزامی ای نمارت. تنگه و تلاهێن بچّی دێما اتنت. وش و وشدل اتنت. بله آییۓ دلا وهدا جت. آییا زانت که اے رۆچ په آییا کاینت. مزنَمرّ و زۆراکێن دژمنان ایانی گُڈّ پُشتا جتگ اَت. آییا زانت هر وهدے که بچّ لاهکَ بنت، وتی میراسا جۆهنت. آیانی کسانسالیا آیانی پتی میراس زۆراکان چێر جتگ اَت. کۓ په زند و وشّێن دلے وتی مالا دگَران دنت؟
وهدے آ هۆشی بوتنت، آیان وتی میراسۓ جۆهگۓ جهد کرت، گُڈّواران تئورت. زۆراکی هێله چه نزۆری و دابهیا گێش بوت. وهدے که آیان نام گپت، هما بوت که گرانازۓ دلا جت. یکّے گۆڑی بوت، یکّے درانڈێه بوت، سیئیمیا سر پهه کۆه و گاران کَشِّت. دگه یکّے بَندیهانها سر بوت. نون هست و نێست یکّ بێهئیرێن مۆچۆێن بچّے اَت، چٹ پُچّی دێمے. نه بودے، نه کمالے. هدایا ساهے داتگ و بسّ.
گراناز گریب و بێپساتێن زالے اَت. وتی دستۓ پوریاتا وتی رۆچی شپَ کرتنت. نون پُرّێن شش ماه اَت که چه کارا کپتگ اَت. ساریا آییا چه وتی شاهی تبیا وتی جان نبُرت گۆن. بله نون جانا چٹ دئور داتگ اَت. نه دستی داشت نه پاد. چێرِ وت اَت. چه گریبی و واریا بدل شۆدے هم نێست اَتی. چِلّ و آزگ اَت، بۆا ابێلا نه اِشت.
ساریا همساهگان برے برے هالَ گپت. بله نون کسّا دپی جُستے نکُرت. نون هر کسۓ گۆش راها اتنت. کدی مرکۓ هالیَ بیت که ما بے ارسێن مۆتکے بیارێن. اے وهدا آییۓ اے تنگیۓ دێمپان آییۓ نابودێن زهگ اَت. آییۓ لاهکی همِش اَت کرّایی کپتگ اَت.
آییا پی وتی نابودێن وسا په چِٹّ و تاییتا وتی مسکه جت، بله هِچّ په هِچّ. مردَم گوَشنت شگرانه ای نبوتگ، پمێشکا دمان نگپتگ. آییا پیر و پیکر هم نه اِشتگ اَت. بله آهم په هُدا نکننت. هستی وَه هدایی دادے. کارے په تهلگ و داروا ببیت، آییا پچێن ڈکّی یله نداتگپه لۆٹگ و آرگا، بله جانا دێمۓ پدا کنگ هِچّ نزانت.
اے شپ په گرانازا تنگ اَت. آچه بازێن نالگ و پریاتان بێسُدّ و سما اَت. اے وهدا آ چه ترکّ و تئوارا کپتگ اَت. سردوا آییۓ سر چست کُرت. آپی دپا پٹّێنت چارتی تانکه چمّی بُرزا شتگ انت، گِسۓ تیرا سکّ اتنت. سردوۓ جانا درهگے زُرت. ماتی ٹۆهێنت. بله آییا تئوار ندات. سردوۓ نُکّ گۆن نادۆکا کپت. چمّی گُلگُل بوتنت.
گراناز ساهۓ جَن و گِرا اَت. بلُّک تلیان تچان تچانا آتک.
"بیبی! مُبارک بات ترا. سۆباۓ جنێن زهگا دراه بوت. زهگی بچکّے.
گرانازا کمّے چمّ پچ کُرتنت. آسمانی چارت، یکّ هِکّگے جتی . چمّی پَسی بوتنت. دومی هِکّگا آییۓ بُلبُلا بال کُرت.
توَسُت گۆشان نکپتگێن تئوار
