نیبیسوک: چندن ساچ
گرماگ ءِ نیمروچی ٹاکے ات۔ چہ بزبانیاں پاد ءِ لنکُکانی شَماں وھدے گرمیں سِک کہ شُتگ ات اَنت گڑا چماں آس داتگ ات۔ ما وتی زند ھاتی ءَ چشیں گرمیں سِکانی سر ءَ نہ گشتگ اتیں۔ من سَکّ بے وس اتاں۔ چم سیاھی آرگ ءَ ات اَنت ءُ دم توس بیان اتاں۔ ھما وھداں کہ من لانچ ءَ شتگ اتاں، یک سالے ءَ دریا ءَ مارا گرمے ءَ گپت۔ کَلاھے جند نہ مُرت آ ھم انچیں ناھاریں گرمے اَت۔ مروچی ایں گرم من ءَ ھما دریا ءِ دل توس کنوکیں گرم ءِ یاتاں پِرینگ ءَ ات۔
من وتی لانکی سر ءِ سر ءَ ایر کتگ ات۔ پاداں سُبک سُبک ءَ ایر کنان اتاں۔ روان روان ءَ ما جُگُرے دیست۔ من وتی ھمراہ شکاری بابو ءَ گوْشت بیا کمو داراں ءُ دمے بالا کناں۔ اِے ناھاریں گرم مارا وَ گار کنت۔ من ءُ شکاری بابو شت ءُ جُگر ءِ ساھگ ءَ وت ءَ سر کت۔ چونیں وش ءُ سارتیں ساھگے ات۔ سِک انچش سارت ات تو نہ گوش ئے کہ ساھگ ءَ ڈن آسے روک انت ءُ زمین تپس اِتگ۔
ما وتی بزبانی کش ات اَنت ءُ پاد نوکی دراج کتگ ات اَنت۔ تاں گنداں پیریں زالے لٹّ ءَ جِک دیان ءُ مئے نیمگ ءَ پیداک اِنت۔ پیریں زال اتک ءُ مئے نزینک ءَ اوشتات۔ دیم ئِے انچش سیاہ ات کہ بازیں سیاھی ءَ میم ھم نہ بوت۔ ما ھچ نہ گوْشت۔ آئی ءَ مارا شَرّی ءِ سر ءَ چار اِت ءُ پد ءَ جُست ئِے کُت۔ شما کُج ءِ مردم اِت۔ شکاری بابو ءَ پَسو دات کہ ما میتاپ ءِ مردمیں۔ ما چو چو شکار ءَ اتکگیں مارا گرم ءَ گپتگ ءُ ما وتی ساہ اے ساھگ ءَ آؤرتگ ءُ سر کتگ۔
"ھاں بزاں شما میتاپ ءِ مردم اِت۔" شکاری بابو ءَ ھو کت۔ ءُ پد ءَ چہ پیریں زال ءَ پُرس ات ئِے۔ بَلّو تو اِے نیمروچ ءِ ٹاک ءَ کجا بوتگ ئے؟
پیریں زال ءَ پَسہ دات۔ من وتی نواسگ ءِ شوھاز ءَ در کپتگاں ۔ مروچی شش ماہ اِنت کہ منی نواسگ پَسانی چارینگ ءَ شُتگ۔ ھما اِنت کہ گار اِنت۔ من ءَ یکے ءَ گوشتگ کہ تئی نواسگ یکبرے کنڈری ءَ بوتگ ءُ پد ءَ چَما دیم ءَ گُرانی ءَ شتگ، ءُ اود ءَ یداراں کار ءَ اِنت۔ بَلے من ءَ باور نہ بیت۔ من پمیشکا جنگل پہ جنگل، کوہ پہ کوھاں کہ کسے بگندان ءُ وتی نواسگ ءِ جُست ءَ بکناں۔ شما منی نماسگ نہ دیستگ؟
بابو شکاری ءَ گوشت: "اناں بَلّو ما نہ دیستگ"۔ بلک پد ءَ لٹ ءَ جک دیان بوت ءُ شُت۔
دمانے ءَ پد گنداں دگہ مردمے چو کُچہ چَلو اِنت ءُ مئے نیمگ ءَ پیداک اِنت۔ ھلنسان ءَ اتک ءُ ساھگ ءَ اوشتات۔ ساہ ئِے زرت ءُ مارا جُست ئِے کُت۔ شما اد ءَ بلکے گوزگ ءَ نہ دیستگ؟
من ھچ نہ گوشت۔ بابو شکاری ءَ گوشت ھو ما بَلُکے دیستگ۔ کمو ساری تِر ءَ اد ءَ اتک ءُ مارا جست ئِے کت کہ منی نواسگے گار انت شما نہ دیستگ؟ من ھمائی ءَ شوھاز ءَ یاں۔
اِے بچکے ات ءُ سُھرگیں ورنایے ات۔ گوْشت ئِے بلک ءَ را کلام بِگِپیت۔ من ءَ شش ماہ اِنت من بلک ءِ رند ءَ کپتگاں۔ من پدان ئِے مدام گِنداں بَلے جند ئِے گندگ نہ بیت۔ شتگ ھُورتانی چارینگ ءَ ھما اِنت کہ گار اِنت۔ پد ءَ دگراں گندیت ءُ گوْشیت کہ شما منی نواسگ نہ دیستگ۔ من ھیران باں۔ نواسگ مناں۔ گار اِنت بلک، ءُ گوشیت من وتی نواسگ ءِ شوھاز ءَ در کپتگاں۔
بلک کجانگو شت؟ شکاری ءَ ھما مزرو ءَ دست ٹال کت کہ بلک شتگ ات۔ بچک تچانی ءَ ھما دیم ءَ شت۔
من بابو شکاری ءَ را جُست کُت تئی دل ءَ اِے چے ات اَنت؟ جِن یا دو انسانی رُو؟ بابو بے توار ات۔
من چار اِت شکاری بابو ءِ لِلِک ڈن ءَ در اتکگ ءُ لونجان اِنت ءُ چم ئِے بالا شتگ ات انت۔ من دل ترک بوتاں۔ من بابو شکاری اِے دیم ءُ آ دیم ءَ لیٹینت ءُ شرّی ءَ چار اِت۔ تاں آئی ءِ سد رگاں چہ یک رگے ھم نہ جنت۔ بابو شکاری مرتگ ات۔
من وتی بزبانی پاد ءَ کت انت ءُ بابو ءِ پنچ تیری کوپگ ءَ شاپ ات ءُ زرتاں میدان، برو کہ نہ روئے۔ تچان تچان ءَ کساس کلاکے ءَ من تتکاں۔ تاں گنداں کہ ھلکے زاھر انت۔ من نزینک ءَ شتاں کاپرے دیست ءُ کاپر ءِ چیر ءَ دیوان ات۔ من کہ اود ءَ رستاں شکاری بابو اچ من ساری نشتگ ات۔
من شکاری بابو ءَ را گوشت تو جُگر ءِ ساھگ ءَ نہ مرتگ ات ئے؟ بابو ءَ پسو دات۔ تو مُرتگ ات ئِے یا من؟ لِلِک وَ تئی لونجان ات ءُ چم بالا شتگ ات اَنت۔ من اد ءَ پمیشکا اتکگاں کہ مردماں زوران ءُ رواں تئی میّت ءَ کاراں۔
من چاراں بابو ءَ ءُ بابو چاریت من ءَ۔ کاپر ءِ چیر ءَ مُردم مُچ بیان اَنت۔ بَلے من ءَ چہ اِے مردماں بِیم پیداک ات۔ پرچا کہ ھما بلُک ءِ نواسگ ءِ رنگیں بچکے اوں کاپر ءِ ساھگ ءَ اوشتاتگ ءُ من ءَ چارگ ءَ ات۔
