نویسنده: بالاچ بلوچ
بلوچستان سرزمینی است که حتی با معیارهای توسعه صد سال پیش نیز در وضعیتی بحرانی قرار دارد ، سرزمینی که اسمش مترادف شده با درد و رنج و بلا .
معیشت مردمان بلوچستان در بحرانی ترین حالت ممکن قرار دارد که حتی از تهیه مایحتاج های اساسی روزانه مثل آب و نان نیز محروم هستند و در تنگنا قرار دارند و آموزش و تحصیل فرزندانش نیز خود شاهنامه ایست مفصل و امنیتش یک آرزوی بزرگ برای ساکنانش ، در چنین وضعیتی نگاه مردمانش رو به آسمان است و امید به کمک های غیبی ، ولی افسوس که آسمان نیز با این سرزمین سر ناسازگاری دارد و هر از چندگاهی خانه های کپری آنها و کشت و کار ناچیز آنها را اسیر خشم خویش میکند و هر آنچه داشته و نداشته آنهاست را غرق سیل بلا میکند و مردمان بلازده اش را ناامید و مفلوک تر .
راستی مقصر کیست ؟ آسمانی که گاهی خشکسالی ارزانی میکند و گاهی سیلاب ، یا حاکمان زمینی اش که این سرزمین را آنگونه ساخته اند که هر آنچه از آسمان آید در این زمین بلا گردد.
بلوچستان سرزمینی است پر از منابع آبی و خاکی که متصل به بزرگترین اقیانوسهاست ولی افسوس که این منابع ، یا بی مصرف مانده اند یا صرف جیب دیگران میشوند و در نبود آنها بلوچستان عاری از کمترین زیرساخت های زندگی گشته و مردمانش فقیر و گرسنه و شاید به همین علت است که هر آنچه آسمان ارزانی میکند در این زمین بلا شود.
باران و سیلاب حادثه ایست طبیعی که در تمام جهان اتفاق میافتد ولی در کمتر جای جهان این حجم باران بتواند درصد بزرگی از مردمان آن سرزمین را بی خانمان و بلازده کند ، بلکه آنها از این منبع خدادادی به نفع مردمان آن بهره برده اند و از این بارانها بجای نابودی کشاورزی برای آبیاری سرزمینهایشان استفاده میکنند.
در بلوچستان بعد از هر سیلابی داستانی تکراری از کمک های خیران و نمایش های تکراری حکومتی و گاهی سوء استفاده از درد و رنج مردم به راه میافتد بی آنکه چاره ای اساسی برای درمان این درد اندیشیده شود و در پایان نیز آنچه حاصل میشود لگدمال شدنه عزت نفس مردمان این سرزمین است .
واقعیت این است که بلوچستان نیاز به ترحم و نمایش های دلسوزانه ندارد بلکه وظیفه حاکمان این سرزمین است که حق و حقوق آنها را بدرستی ادا کنند و از منابع آن برای بهبود زیرساخت های این سرزمین استفاده کنند و آنموقع است که این بارانها نه زحمت، بلکه رحمتی برای این سرزمین کهن خواهد بود و مردمانش با دیدن ابرهای پرآب نه هراسان که شادمان و خرسند خواهند شد.
