شاه ابنِ شین
منی دستانی لکیران منی وَشبَهتیۓ هِچّ گواهیَ ندات بله من همک سالۓ ائولی آدێنَگا وتی دستۓ پێش دارگا آییۓ گوارا شُتان. من زانت که آییا منی دلبڈّی دئیگا دم برتگ بله گوَشتیَ نکرت.
آییۓ نام شۓ سوالی اَت و شۓ دسچارے اَت. چُشَ نزانان اے هُنر، آییا چه کئیا در بُرتگ اَت. بله آییۓ گوَشگ اَت که تان منا یات اِنت من دسچارے آن. منا یات اِنت که من ائولی رندا که آییۓ کِرّا شُتگ اَتان، من و ملّا ماهاتون اتێن و ما په آییا هُشکێن کُنرَ و دۆگێن شیر بُرتگ اَت گۆن. ائولی برا که من وتی دست په پێش دارگا ٹال کتر، گڑا مُلّا ماهاتونا منی دست وت داشت. شۓ سوالیۓ گوَشگ اَت که اے ائولی بر اِنت که من کَسێۓ دستا چارگا آن و دست دگرێا داشتگ.
لکیران چارانا آییا بارێن چۆنێن لکیرے دیست که بلاهێن آهے کَشِّتی بله دگه هچّی نگوَشت. من په مکسدا مدام وتی دست پێشَ داشت که منی سور کدیَ بیت، اِشیۓ بابتا هم هِچبر نگوَشتی گۆن.
منی بَندان نام دُربانی اِنت. منی بلۆچکے آن. ما پُشتی مالدار اێن. مۓ پیرێنان بارێن چُنت هَلک و مێتگ مَٹَّ کرتگ و گُڈّسَرا منی هُدامُرزیێن پتۓ سر همے آپ بندان کپتگ. آییا وتی دابئو تان پنچ سالا همے گواشان چارێنتگ اَنت.
من دو سالۓ چُکّ بوتگان، منی پتا مارا په مدامی یله داتگ. مات کِسْهَ کنت: :بشّۓ مۆسَم بوتگ، تان شش رۆچا هارگجێن گواتا یَکشَلا کَشِّتگ." کَشِّتگ، گڑا چه دو رۆچا گێش اِشیا نداشتگ و پدا مزنێن هئور و هرّگ آتکگ اَنت. اِمبَری واجه هُدا وت هئیرے بیاریت، جمبر سرا اَنت و هارگێجا شَش رۆچ اِنت که یَتّابا کَشّگا اِنت."
و پدا همے رۆچۓ پێشیما گوَات کَپتگ و کُبلێنن هَشت رۆچا هئورا گنۆکی گوَرتگ. اے کۆهستگۓ دراهێن کئور و شێپان توپّانێن آپے آورتگ. مات کِسّهَ کنت: "مۓ دو بێلهی بُز گار بوتگ. من ماسَگ بستتگ. آ هر دو سلامت بوتگ اَنت بله چیزّێا آیانی رستاراه داشتگ. گڑا پتا گوَشتگ: "گَٹّێا داشتگ اَنت. منَ رئوان پَدِشَ جنان و کارانِش."
"ساهت اَسُر بوتگ و رۆچ یَکشمبِه. کِبلَها دو اِستار بُرز بوتگ. آ سَجّهێن شپا من تئیی پِتۓ راه چارِتگ، آس جمبور کرتگ که بلکێن راها گار اِنت، بِگندۓ رُژنی شهمَے آییا کِشکا بگێجیت، بله تان بامسارا آ نئیاتکگ. همے سُهبا هارگێجا پدا کشّگ بِنا کرتگ و سَکّ تُرندیا کَشِّتگی. تان نێمرۆچا تئیی پت گۆن بُزان نئییاتکگ، گڑا مۓ همراهێن بلۆچُکان آییۓ لاش آورتگ. تئیی پِت، شپا کۆهی لَکُشتگ و بێران بوتگ."
پتۓ مرکۓ دومی سالا مات کۆهی زومّێا وارت و کُشت. ما مُلّا ماهاتونا رۆدێنتگ. مُلّا ماهاتۆن هم بلۆچُکے.
مُلّا کسّه کنت: 'شما دو جاڑ بوتگێت و شمۓ بَلُّک من بوتگان. تئیی همشیر چه تئو رُژناتِر بوتگ بله رۆچی هلاس بوتگ اَنت. هپت رۆچی چُکّی بوتگ که دپ و چمُّکی پچ بوتگ اَنت. تئیی ماتا سکّ گرێتگ. چه شما پد تئیی ماتا دگه سۓ چُکّ بوتگ و هر سئیێن اِشکند بوتگ اَنت."
مُلّا، برے برے شپۓ نِهنگاما تَهجُّدا بوتگ، گُڑا مُسُلّایی پێنکگ و بتّی ای زُرتگ، راه گپتگ. من گوَشتگ بلکێن آپ دَستێا رئوت، همراهی بوتگان. منا مَکَنی کرتگ و گوَشتگی که گن کَسے گِِسدَپێۓ دپا کئیت و منا تئوارَ کنت، من گُڑّا بگوَشی پیرۓ گواشا شُتگ بله چه آییۓ رئوگا پد گِسدپیا کَسّ نئیاتکگ. من باز بران جست کرتگ: "مُلّا اے پیرۓ گواش کُجا اِنت؟" آییا منا هچبر نگوَشتگ گۆن.
یَکّ شپے آ نُمازا اَت، یکّێا آواز دات: "بیبی! تئو نُمازا اۓ؟ ما مَدَرێن ناه جتگ، بیا، پاتیا اِش دۓ گۆن."
گرانێن تئوارے اَت. مُلّایا سَلام تَرّێنت و جواب دات: "الّاه وَشنام کنات." و پدا بتّی ای زُرت و رهادگ بوت. من تان نێم راها همراهی بوتان. پدا من وت بێرئو کرت. من نون زانت که آ کجا رئوت. پدا من آ هچبر جست نکرت.
یَکّ شپے آییا بتّی زُرت، چه در آیگا پێسر گوَشتی: "منی مات! نون تئو زانۓ من کجا رئوان؟"
من گوَشت: "هئو."
"تئو نون مزن اۓ و سرپد اۓ که اے لوکُّانی دزبۆجی سئواب اِنت."
من گوَشت" "الّاه مدَت بات."
همے چندے ماهۓ تها آ نزۆر بوتگ اَت. من پرێشان اَتان. من دابئوانی دێم داشت نکرت که مُلّا نادراه اَت و مردێن آدمے نێست اَت.
. سالۓ ائولی آدێنَگ اَت. مُلّا کمّے جۆڑتر اَت بله اے آدێنگا ما شۓ سوالیۓ گوَرا شت نکرت. دومی رۆچا مُلّایا گوَشت: تئو اے بری که شۓ سوالێۓ گوَرا رئوۓ، منی سلامانی بدۓ و بگوَش ماتیا گوَشتگ که من نون آجز آن، منی هلئوا پُشت مجن."
من دومی رۆچا یکّے همرا کرت اِنت و شُتان. شئیا اَنچۆ که منا دیست، گوَشتی: "من زی تئیی راه چارِتگ."
"مُلّا آجز اِنت. ترا سلامی کرتگ و گوَشتگی که منی کلئوا پُشت مجن."
آییا سلام الئیک کرت ئ اشتاپ اشتاپا منی دستۓ لکیرانی چارِگ بِنا کرت. اے ائولی بر ات که منی دست مردێن آدمێۓ دَستا اَت. شئیا منی دست تان دێرا چارت و پدا سبزے اِسپێتێن پُچّێا پتات و منا داتی که اِشیا مُلّایا بدۓ.
اے ائولی بَر اَت که آییا منا هِچّ دِلبَڈّی ندات و نه که منی دستۓ لکیرانی اِهوالی منا دات.
دو رۆچا پد آییا اِسپێتێن گُدا گوَرا ات و مُلّاۓ چارَگا آتک. آییا همراهے هم گۆن اَت. مُلّایا منا سُهرێن چادرے سرا دات و هما سَبز منی دستۓ دِلا اێر کرت و منی سَر سَمارت و گوَشتی: "مُرادان باتۓ."
هما رۆچا شۓ سوالیا منا نِکاه کرت. چندے ماها پد مُلّایا وپات کرت.
رۆچ و ماه گوزان اَتنت. سال هئور اَت. کَهچَر سَبز اَتنت. دلوَت سێرلاپ اَتنت و من نێپگان اَتان.
شۓ، هر شمبهۓ رۆچا وتی دَرا په دسچاریا شُت. یکّ رۆچے هارگێجۓ گوات کَشّگا اَت. رۆچ شمبِه اَت، اسُرۓ وهد اَت، کِبلَهادو اِستار بُرز اَت و شۓ وتی دَرا شُتگ اَت. مگربۓ وهدا هئورا اێر دات. سجّهێن شپا جمبران گرَندِت و هئورا گوَرت. منی چمّ راها اَتنت بله شۓ نئیاتک.
دومی سُهبا مۓ همساهگێن بلۆچُکێا منا سیاهێن چادرے سرا دات و گوَشت: شئیۓ هال آتکگ که آییۓ دَر کَپتگ و آ، چێر ترِّتگ."
منی سرۓ هۆش شُت. من گےێوگ لۆٹت بله گرێت نکرت. منا هما رۆچ یات آتک که شئیا ائولی بَرا منی دست گپت و منی دستۓ لکیری چارتنت. من لۆٹت که وتی دستۓ لکیران بِچاران بله من دست چارِت نکرت.
منی سرا یکّێا دستے سَمارت. من چمّ چست کرتنت، هما مَرد اِنت که مارا نِکاهی داتگ.
"شۓ تئیی دسچار بوتگ و تئو دلی نبوتگۓ بله بهشتیێن مُلّایا . . . " آییا چه اِشیا گێش هِچّ نگوَشت و منی دلبندا پوره چیزّے گُتّ بوت. منی چمّ بهشتیێن مُلّاۓ تَبزیان کپتنت و من سَکّ گرێت.
چاپ و شنگ: تاکبند ساچ 2019.
منتوار: گۆشان نکپتگێن تئوار
