رینوک: کریم بلوچ
کرگوشک ، دجک ءَ دیست و گوئشت ئی : _ دَجُـک ، تو سک جوان ئے ، بلے تئی پاد چوٹ انت و مانگیش انت . دجک دل ءَ کت و گوئشت ئی : _ تو چیا کندگ ئے ؛ منی چنگیں پاداں ، همے زیتاں چه تئی راستیں پاداں دیما تَـچ انت، بل که من لوگ ءَ رواں ، گڑاں من و تو ، جـُـپتَگ دئیں و تـَچ ایں !
دجک شت لوگ ءَ و وتی جَن ئی گوئشت : _ من کرگوشک ءِ گون ءَ اڑتگ اوں و لوٹیں که ما په چَـکاس و جپتگ ءَ به تچ ایں !
دجک ءِ زال گوئشت : _ تو ، زاناں ، گنوک بیتگ ئے ! تو کجا گوں کرگوشکاں یک جاه تَتک و جست کن ئے ؟ آئی ءِ پاد تیزیں و چالاکین انت، و تئی پاداں چوٹیں و گوَنڈین انت .
دجک گوئشت : _ آئی ءِ پاد تیزین انت و منی مـَجـْـگ تیز و چالاک انت. تهنا تو منی دل ءِ هبر ءَ به کن .بیا منی گون ءَ میدان ءَ رئیں . آ ، آتک انت ننگاریں ڈگارے ءَ که کرگوشک وداریگ ات.دجک وتی جن ءَ گوئشت: _ تو میدان ءِ همے کش ءَ ، همے شومیں ڈگار ءِ بنداں سْرَپ و چیر به بئے، ما چه دومی نیمگ ءَهمے هـَـند ءَ تَچاں و کایاں ، هنچو که تتک اوں و آ دیما بیت ، من گرداں و هما جاه ءَ رواں و هنچو که تئی نیمگ ءَ آتک ، تو دَرکـَپ و به گوش ئی : ” من دیریں وهدے انت که تئی وداریگ اوں“. آ ، ترا چه من ءَ درست نکنت و پجاه نیاریت_ ، پگر کنت که اے من اوں . دجک وتی جن ءَ شومیں ڈگار ءِ بنداں چیر دات ، و دجک و کرگوشک ، چه میدان ءِ دومی نیمگ ءَ ، تچگ ءَ بنگیج کت .
وهدے که کرگوشک دیما بیت ، دجک ِبرتـَر ات ، و ڈگار ءِ بندان وتی چیر دات. کرگوشک میدان ءِ دومی نیمگ ءَ تچان ءَ رَست و سر بیت : هیران بیت!__ دجک ءِ زال همودان نشتگ ات. آ کرگوشک ءَ دیست و گوئشت ئی : _ من دیر انت که سر بیتگ اوں و تئی وداریگ اوں !
کرگوشک ، دجک و دجک ءِ جن ءَ پجاه نیارت انت و پگرئی کت : ” چون و چونیں هیرانی هبرے ! چون آ چه من ءَ دیما بیت و منی گوارینت ؟” _ نو _ کرگوشک گوئشت _ بیا که دگه بـَرے به تچیں ! _ بیا ! کرگوشک تچاں ، چه دجک دیما بیت ، تچاں دومی نیمگ ءَ سر بیت: چاریت ! __ بـَـوْ ، اِ دجک همودان انت ، دجک گوئشیت :
_ اَو ، منی برات ، تو هنـّـی سر بیت ئے، من دیر انت که ادان اوں . « چونیں هیرانی هبرے ! __ کرگوشک پگر کنان انت ، __ من وا گوات ءِ داب ءَ بال کت ، بلے هنگت منی گوازینت و دیما بیت ». _ نو ، دگه یکبرے به تچیں ، دگه برے چه من دیما بیت نه کن ئے. _ بیا ، تچ اوں !
کرگوشک چه وتی جاه ءَ گـُـوَهت، همینچک که ساه ئی مان ات : چاریت ! __دجک دیما نشتگ و آئی ءِ وداریگ انت. و چش کرگوشک سرجمیں روچ ءَ چه ڈگار ءِ یک نیمگے ، دومی نیمگ ءَ تچاں بیت تاں ساه و گین ئی هست ات ، تاں که ژند بیت و کپت ، بلے مدام دجک پیسر ات .
کرگوشک آهر ءَ توبه کت و گوئشت ئی که چد و رند ، هچ کس ءِ گون ءَ اڑاند نه کنت .
