رجانک: کریم بلوچ
گوَشتَ کنێن که چه ڈَنّی زبانان لبزانکی رجانک مان بلۆچیا نبئیگئے هسابا اِنت. کسه ' پاگاس' ــل. ّم. تولستوی، یک کۆشستے که ڈَنّی لبزانکا بلۆچ استمانئے نیاما بپَجّارێنیت..
مئ یدار اپریکه ءِ تیاب ءَ لنگر دور داتت . روچ باز جوانیں روچے ات، چه زر ءَ نرم و دلکشیں گواتکے کشگ ات، نزیک بیگاه موسم بدل بوت، لوار ے سوچوکیں تو گئش ئ ے چه ترون ءَ در کپتت و مئ نیمگ ءَ چه «سهار » ءِ هشکیں پٹ ، کشگ بنا کرت.
پیش چه رونند ءَ ناهدا یدار ءِ دپَ (عرشه) ءَ سر کپت و تواری کرت: جان بشودیت ! -- و هما دمان جاشواں آپِ تها دَور کرت، آچار (پاروس) اش جهل کتنت و بست و یک نیمگے مهر اش کت انت و جان شودگ ءَ گلائیش بیت انت.
یدار ءَ دو ورنا هست ات که اول هماهاں آپ ءَ دور کرت. آهاں گوں آچار (پاروس) ازاب بوتت انت . پگر اش کرت که کمے پچیں دریا و زر ءَ آژناگ بکن انت. دوئینیاں چو روگن لیسک آپ ءَ تیزی ءَ تیزی ءَ دیما روان اتنت و شت انت تا هما جاه که لنگر ءِ نشان آپ ءِ برزگ ءَ اوشتاتت.
یکے چه اواں اول وتی آدگه سنگت ءَ گوازینت، بل ے پدا چه آئیا پَشت کپت. ورنای ءِ پت، پیریں نشانگ جن و ٹوپ چی ی ے ات، و اوشتاتگ ات یدار ءِ دپان ءَ و وتی ورنای ءِ اُژناگ ءَ چاران ات. وهدے که ورنا پُشت ءَ پَشت کپت، پتیں آئیا توار جت: -- پُشت ءَ پشت مه کپ! همّت کن!
! اناگت کس ے چه یدار ءِ برزگ ءَ گوانک جت : »پاگاس» -- و ما پهک آپ ءِ تها بلاهیں دریایی سهدارے ءِ پُشت ءَ دیست. پاگاس پوره هما ورنایانی نیمگ ءَ روان ات.
-- برگردیت! برگردیت! بیائیت ! پاگاس انت ! ٹوپچی گوانک جت. بل ے آواں آئیا نه اشکت. آزنگ کناں کنداں ، دورتر شت انت ، گل اتنت و وشدل گوئشاں و ٹهک دیان اتنت.
بیچارگیں ٹوپچی وتی جاه ءَ هشکی ی ے چِتگ ات و چکان ءَ چارگ ات. جاشواں کٹی (قایق( ءَ آپ ءَ ایر کرت و آئی ءَ کُپ اش کرت ، هولیگ انت. بل ے آواں دور اتنت و پاگاس وتا آهانی بیست گامی ءَ سر کتگ ات.
ورنایاں وهدے که آهان اش توار کرت و گوانک جت، نه اشکت اش و پاگاس اش هم ندیست ، بل ے پدا یک ے چه آواں پاگاس ءَ دیست و ما آئی ءِ تیر کویں چیهال ءَ چه دور اشکت و ورنایاں هر کجام یک نیمگ ے اّزناگ کنان بیت انت.
ورنای ءِ چیهال تو گوئش ئ ے ٹوپچی و نشان جنوک ءَ چه هشک و هیرانی ءِ چارگ ءَ گڑینت. چه وتی جاهی سٹ کرت و تتک وتی ٹوپی یارت، ٹوپ ءِ نل (پَیپ) ءِ دپی گردینت و ٹوپ ءِ پشت ءَ دراج کش بیت نشانی گپت و پَلیتکی بُن دات.
ما پهک که یدار ءِ دپْێن ءَ سوار اتیں ، هنوں چه بیم ءَ هُشک بیتگ اتیں و نزانتیں که چون بیت. ٹوپ توار کرت و ما دیست که ٹوپچی گوں ٹوپ ءِ لگت، دگه نیمگ ے کپت و وتی دیمی گوں دست چیر دات.
اے که ورنا و پاگاس چون بوت انت، کس نزانت ، پرچا که ٹوپ ءِ دوت ، جوانیں دمان ے مئ چمانی میم ءَ کم کرتگ ات.
بل ے وهدے که دوت چه آپ و چه یدار ءِ دپّان ءَ گار بوت ، اول نرمیں توارے گوشاں کپت و پدا اے توار برز و کوکارے بوت، وشی و وشدلی ءِ گوانک و هوررای ے.
پیرین نشان جن و ٹوپچی، وتی دست چه چماں دور کرت و پاد اهت و زر ءَ چاراں بیت . زر ءِ چولاں (موجاں) ، لاپ تلیں مرتگیں پاگاس ءِ لاش جهل و برز بیان ات.
چنت دَمان ءَ رند، کٹی تاں ورنایاں سر بوت و آهانی سوار کرت و یدار ءَ رسینت.
